Onderzoek naar participatie in Marres

Read about the other research of Jole Martinenghi.

Dit jaar worden er verschillende onderzoeken gedaan bij Marres. Één daarvan is een onderzoek naar hoe Marres omgaat met participatie en dan wel in de definitie van Nina Simon. Simon heeft in 2010 haar boek The Participatory Museum gepubliceerd waarin zij uitlegt wat participatie als methode kan betekenen voor musea en hoe dit in de praktijk toegepast kan worden. Een definitie die zij geeft: ‘I define a participatory cultural institution as a place where visitors can create, share, and connect with each other around content.’[1]

Omdat het zintuiglijke voor Marres zo’n groot onderdeel is in hun visie, waarmee onder andere bereikt moet worden dat de ervaringen van de tentoonstelling bij Marres voor een grote groep mensen toegankelijk is, lijkt participatie een toepasselijke manier om te verwerken in de omgang met het publiek van Marres. Bij participatie wordt het publiek, mogelijk in vergaande vorm, betrokken bij het instituut op allerlei vlakken. Dit kan gaan van beleid, tot keuze in tentoonstellingen, van het ontwikkelen van materiaal tot educatie en communicatieactiviteiten.

Om goed te kunnen onderzoek in hoeverre Marres hier nu gebruik van maakt en waar zij op dit gebied nog kunnen verbeteren heb ik onderzoek gedaan naar een recent project: Het Dreaming Awake jongerenproject. Ik heb de ideeën van Simon gelegd langs interviews met participanten en de coördinator van dit project (Ilse van Lieshout).

In een toekomstige blogpost bespreek ik de resultaten van dit onderzoek.

[1] Nina Simon, The Participatory Museum, Santa Cruz: Museum 2.0, 2010, II.