door Kiki Goossens, medewerker educatie
Wat betekent het om 5 middagen bij Marres te besteden? Die vraag kwam bij de 7 deelnemers van het KULO project bovendrijven toen ze bij Marres voor de deur stonden. Al buiten het huis waren er geluiden te horen, geluiden die de nieuwsgierige oren naar binnen leidden.
Samen hebben we ons laten meevoeren (en soms afstoten) door de tentoonstelling The Waves van Espen Sommer Eide die bij Marres te ervaren was. De ruimtes zijn leeg, op een grote zwarte speaker en enkele zelfgemaakte ronde speakers na.
Niet gemakkelijk wanneer je verwacht schilderijen of sculpturen te zien en je dan plots moet vertrouwen op je oren en je gevoel. Door wat langer in de ruimtes te blijven, je ogen dicht te doen en je te verplaatsen werd het steeds makkelijker om te vertellen over wat je hoort, waar je aan moet denken, hoe je je voelt bij een geluid en wat je nu eigenlijk van deze tentoonstelling vindt.
“Hoe langer je luistert en hoe meer je je concentreert hoe meer verschillende geluiden je hoort.” – Ward
“Het was een aparte ervaring omdat ik me in elke kamer anders voelde – soms heel rustig en soms helemaal niet.” – Sara
“Ik vond de geluiden klinken alsof er veel spanning was, ik zag allemaal scenario’s voor me. Als ik mijn ogen sloot gaf ik me over aan de geluiden, voelde ik de trillingen en werd het geluid fijner – ik ging een soort van zweven.” – Puck
“Iedereen hoort of vindt iets anders bij de geluiden – ik moest denken aan het verlossen van migraine met geluiden. Een fijn gevoel dus!” – Alisschia
Na het bezoek aan de tentoonstelling hebben de jongeren gebrainstormd over hoe je een eigen kunstervaring kan omzetten naar een ervaring voor iemand anders. Dit gebeurde naar aanleiding van de Onzichtbare Collectie, waarbij er verhalen verzameld worden over de persoonlijke ervaring en interpretatie bij een kunstwerk. Daarnaast is er de aankomende tentoonstelling bij Marres Yes, Please!, waar het zintuigelijk ervaren van plezier en fantasie centraal staat.
Een ieder koos zijn/haar eigen insteek voor dit project: werken met een gesproken eigen kunst-ervaring of werken met een ‘Guilty pleasure’.
Zo maakte Ward een geluidsverhaal waarin hij verteld over hoe het is om deel uit te maken van een schilderij dat grote indruk op hem heeft gemaakt, namelijk ‘De kindermoord in Bethlehem’ uit het Rijskmuseum. Puck nam ons mee in haar droomwereld met een combinatie van tekeningen, een kleisculptuur, een animatiefilm en een gedicht.
Sara gaf ons een inkijk in haar verzameling Power Rangers – we zagen alle verschillende varianten en kleine verschillen tussen de karakters en soorten Rangers in haar verzameling foto’s en bewegend beeld. Alisschia deelde met ons haar liefde voor ASMR-video’s en liet ons zelf ervaren wat dat met je kan doen: je fijne rillingen geven of je ietwat geïrriteerd maken. Dankzij Loeck voelde we ons allemaal echte Sjenge, hij liet ons Maastrichtse uitspraken lezen door een lens die ons wat liet waggelen op onze benen (het is tenslotte Carnaval!).
Job maakte in Photoshop een beeld waarin zijn muzieksmaak naar voor kwam, dit liet hij zien in combinatie met muziek uit zijn eigen playlist.
De jongeren presenteerden dit allemaal vakkundig aan een publiek dat graag de verschillende ervaringen onderging.
Een mooi resultaat van uiteenlopende onderzoeken naar het delen van een ervaring en het vertalen van jouw verhaal.
Bedankt Job, Puck, Alisschia, Ward, Sara, Loeck en Gizem!