Lijfelijk ervaren: het hier en nu versus de versnipperdheid van de hedendaagse beeldcultuur

Op 1 oktober bezocht een groep masterstudenten Digital Culture de tentoonstelling Gestures as Portals in Marres. Tijdens deze tentoonstelling, die een maand lang duurde, was een doorlopende performance te zien van choreograaf en danser Amparo González Sola. Deze performance is tegelijkertijd een onderzoek naar de gebaren die in de ruimtes aanwezig zijn: die van de performers, de bezoekers, de medewerkers en sporen van de vorige tentoonstelling Vultures & Fireflies. De performance ontstaat uit het groeiende gevoel van afstand in een wereld waarin beelden ons om de oren vliegen, vaak ontdaan van enige context. Deze eindeloze stroom lijkt ons vermogen om te voelen te bevriezen. Amparo stelt in haar onderzoek de vraag Hoe dichtbij moet iets gebeuren voordat we een verbinding of een gevoel van verantwoordelijkheid voelen?

Dit is ook de vraag die we als startpunt gebruikten bij het werken met de studenten. Enerzijds werd er met behulp van bewegingsoefeningen stilgestaan bij hun eigen aanwezigheid en die van de anderen in de ruimte, anderzijds onderzochten de studenten, door het uitbeelden van een reels, hoe sociale media ons in een sneltreinvaart verschillende verhalen voorschotelen, die ons binnen één minuut laten schakelen tussen tal van emoties. Uiteraard bezochten we met de groep ook de performance van Amparo González Sola in de balzaal van Marres, waar bezoekers in en uit konden lopen. 

De studenten waren zeer gemotiveerd en betrokken bij het programma en ze waren onder de indruk van de performance. De performance, waarin Amporo bewegingen en gebaren van bezoekers extraheert en als het ware uitrekt in de tijd, maakte de studenten bewust van de gezamenlijke aanwezigheid in de ruimte, van hun eigen houding en de verwachtingen die ze hadden van de performance, gebaseerd op een meer traditionele verhouding tussen de toeschouwer en het publiek. Dit riep vragen op als: Ben ik onderdeel van de performance? Wordt er iets van mij verwacht? De meeste studenten konden zich na verloop van tijd overgeven aan het moment en meegaan in de verstilling en vertraging. Wat mij opviel was de sereniteit waarmee we na het ervaren van de performance weer terugliepen naar de benedenverdieping en de workshopruimte. 

Tekst: Dagmar van Wersch

Bezoek: woensdag 1 oktober 2025